ยมกปาฏิหาริยฺ์

ในครั้งนั้น  พระผู้มีพระภาคเจ้าได้เสด็จจากพระนครไพศาลี  มาประทับยัง
พระเวฬุวันวิหาร  ณ  พระนครราชคฤห์  อีกวาระหนึ่ง

เศรษฐีผู้หนึ่ง  ซึ่งอยู่ในพระนครราชคฤห์ได้ไม้จันทน์แดงท่อนใหญ่มาท่อนหนึ่ง
มีค่ามาก  ดำริว่า  บัดนี่้มีมหาชนโจษจันกันทั่วไปว่า  ผู้นั้นเป็นพระอรหันต์
ผู้นี้เป็นพระอรหันต์  แม้สมณะก็มีหลายท่าน  ที่ประกาศตนว่าเป็นพระอรหันต์
เราไม่อาจรู้ได้ว่า  ผู้ใดเป็นพระอรหันต์ที่เราควรจะเคารพนบไหว้  แล้วยอมตนเป็นสาวก
บัดนี้  เห็นควรจะทดลองให้ปรากฏชัดแก่ตาของเราเอง  จึงให้ช่างไม้กลึงไม้จันทน์แดง
ท่อนนั้นเป็นบาตร  ให้เอาไม้ไผ่มาปักลงที่หน้าเรือน  ต่อไม้ไผ่ให้สูงถึง ๑๕ วา  แล้วให้
เอาบาตรผูกแขวนไว้บนปลายไม้นั้น  ให้ประกาศว่า  ท่านผู้ใดเป็นพระอรหันต์ในโลกนี้
ขออัญเชิญให้ท่านผู้นั้นจงเหาะมาในอากาศ  แล้วถือเอาบาตรไม้จันทน์นี้ตามปรารถนา
และข้าพเจ้าพร้อมด้วยบุตรภรรยา  จะเคารพนบนอบยอมตนลงเป็นสาวก  นับถือบูชา
ตลอดชีวิต  หากภายใน ๗ วันนี้  ไม่มีผู้ใดที่ทรงคุณ  เป็นพระอรหันต์เหาะมาถือบาตรแล้ว
เราจะถือว่า  ในโลกนี้ไม่มีพระอรหันต์ดังที่มหาชนกล่าวขวัญถึงเลย

ในเวลานั้น  ได้มีบุคคลหลายคนที่แสดงตนว่า  เป็นพระอรหันต์ด้วยอุบายต่าง ๆ  และจะ
ขอรับบาตรไป  แต่มิได้เหาะไปถือเอาตามประกาศ  ท่านเศรษฐีก็ยืนกรานไม่ยอมให้ทุกราย
แม้เวลาจะล่วงไป ๖ วัน  จนเข้าถึงวันที่ ๗ แล้ว  ก็ยังไม่ปรากฏว่า  มีผู้ใดได้เหาะมาถือ
เอาบาตรตามประกาศของท่านราชคฤห์เศรษฐีนั้น

ประจวบกับในเช้าวันนั้น  ท่านมหาโมคคัลลานเถระ  กับพระปิณโฑลภารทวาชเถระ
ได้ร่วมเดินทางมารับบาตรในพระนครราชคฤห์  หยุดยืนห่มจีวรอยู่ที่พื้นก้อนหินใหญ่
ในภายนอกเมือง  พระมหาเถระทั้งสองได้ยินเสียงมหาชนสนทนากันว่า  วันนี้เป็นวันที่ ๗
วันสุดท้ายของวันประกาศของท่านราชคฤห์เศรษฐีแล้ว  ยังไม่ปรากกว่า  มีพระอรหันต์
องค์ใด  เหาะมาถือเอาบาตรไม้จันทน์แดงไปเลย  พระอรหันต์คงจะไม่มีอยู่ในโลกนี้แน่แล้ว
วันนี้แหละเราจะได้รู้ทั่วกันว่า  ในโลกนี้จะมีพระอรหันต์จริงหรือไม่ ?

..............................................